ما را به جز به کویش عزمی دگر نباشد
ما را به جز به کویش عزمی دگر نباشد
غــیــر از غـم وصـالـش بزمی دگر نباشد
نـظـم و نـظام هستی پیرو ز خال رویش
بــا بــود تــاب زلــفــش نـظمی دگر نباشد
روی نـگـار مـا و عـشـوه ز چشم نازش
ایــن دیــدۀ حــزیــن را جـزمی دگر نباشد
یـک دم پـنـاه جانان، با بود مکر شیطان
جــان زبـــون مــا را هــزمــی دگر نباشد
خـون جـهـان بـریـزد بـا آن کمـان ابرو
این سان به خون ستانی رزمی دگر نباشد