ما در جهان غربت زآشفته گان عشقیم
ما در جهــان غــربت زآشـفته گان عشقیم
در راه پــر خــم عــقــل از هــمــرهــــان عشقیم
مــا نــه در ایـن زمان و نه در مـکان دنیا
بی خود شده ز خویش و سرخوش به کان عشقیم
در ایــن ره گــرفــته از قـیـل و قال جانان
بــی دســت و بــی بـیـان و گـوش و زبان عشقیم
آنی ســوای جـانــان بــگرفـت قـلــب مارا
آنــی چــو لــحــم بــی جــان بر اسـتخوان عشقیم
آری نـــســیـم رویـش بـگرفـته جان ما را
در انـــــتـــــظار نـــوری از آســــمـــــان عشقیم
نفسم به سرکشی و شیطان به هرزگی ها
ســـالــک در ایـــن مــیـــانــه بر نــردبان عشقیم
یا رب تـــو را به جـان هـستی بی نمودت
بـــنــما به مـا دمـی را کـه عـاشق به جان عشقیم
باری رها کن این جان از بند غیر رویت
بــگــذار تـــا بــبــیــنــیــم بــــی خــانمان عشقیم