در جهان جای کسی راست که بی خانۀ توست
در جهان جای کسی راست که بی خانۀ توست
یا اگـــر بــوی مئی هــســت ز مـیــخـانۀ توست
آب حـــیــوان طـلـبـیـــدیـــم بسی، ســود نکرد
پــس اگـر آب حـیـاتی اســت بــه پـیـمانۀ توست
مــن نــخــواهــم نـفـسـی راحت این دوران را
راحـــت جـــان مـــن انــدر پــس افـسانۀ توست
عــقــل ما زائـل و بـد فـهـم بـه بــرهـان تو شد
عـقـل آن راسـت که او بـی دل و دیـوانۀ توست
بــشـنـو زایـن دل نـفـسی حـال من بی جان را
تن و جان را غم عشقی ست که غمخانۀ توست
مـرغــک روح مـرا گـر کـه پر و بالی نیست
مـدّتــی گــشـــتــه و او در پــی کـاشـانۀ توست
یار اگـر هــمـنـفــس و یار و مـددکارم گـشـت
جـان چـه پرسـد کـه چرا در ره جـانانۀ توست؟
این رها خـفـته در این خانۀ بی مست و خمار
در پــی آن مـــه نو، گـــوهــــر یـکـدانۀ توست