این همه عطار از جانها بگفت
این هــمه عــطار از جــانها بگفت
تــا که این گوی سخن از او بسفت
" مــرد ایــن ره بــاش تا بگشایدت
ســــر مــتــاب از راه تـا بنمایدت "
ایــن بــگــفــت و راه را پنهان نهاد
او خـــبـر از حـــال ره پــویـان نداد
انــدریــن ره بــــس بــلا پــیــدا بود
بــــس بــــلا و فــتـنــه ها بـرپـا بود
مــرد ایــن ره بــاش تا گــردی رها
از تـــمــام فــــتــــنــه و نــیــرنـگها
از غــمــش رخــها ســیه اینجا شود
تــا کــه یــک دم تـن ز دنـیا وا شود
در ره عشـقـــش بــسی جـانـها شده
بـــس شــرر در راه او بــر پــا شده
یک نــفـس تن را بران ازکوی خود
یک دمی جان را رها کن تو ز خود
تــو نــگر بــر حال ایــن دنیای دون
بــر هــمــین نقـش و نگار پر فسون
بین که تا چند است این رنج وعذاب
ایـن هــمه آتــش درایـــن لعل مذاب
تو ازاین آتش رها کن جــسم و جان
روح را زیــن آتـــشـسـتان وا رهان
یــک دمـی بـرعــــالــم بــالا نـگــر
روی آن یـــــار ولا یـــفــــنــا نـگر
بر امــید رحــمــــتــش دســتی برآر
پــاک کن از لـــوح دل گرد و غبار
کــن دعـــا تا رحمتـش افزون کنی
هردو دیــده در رهش جیحون کنی
وانــگه ایــن تن را نما از خود رها
کن رهــــایــش زیــن همه نیرنگها
برکــن این جان را ازین دنیای خار
بــــنـگر او را در دـلـت آیـیـنه وار
هم دعــا کــن ایــــن رها پـروا کند
زیــــن هـمـه آشــفـتـگی دل وا کند