چنان سوزم در این وادی که با بودن نمی سازم

چنان ســوزم در ایـن وادی کـه با بودن نمی سازم                                                  

                 چنان ماندن به ما دادی که با رفــتن نمی سازم

 

دمیدی نــفـخه ای از خود، چنان مهری به ما دادی                                                  

                  که رویت هر نفس بینم، بدیـن دیدن نمی سازم

 

دمیدی در من از روحت، از آن روی تورا خواهم                                                  

                      دلا عزم تو را دارم، در ایــن ماندن نمی سازم

 

رخ تو مـــهــلــقــای مــا، غــم تو تــوتــــیــــای ما                                                  

                    من آهنگ دَرَت دارم، به مـاندن من نمی سازم

 

مــنــم ســالک به کوی تو، مـنـم آشــفــتـه روی تو                                                  

                    درین سیروسلوک جان،به جا ماندن نمی سازم

 

مـنــم آن کــشـــتــه بر دارت، مـنم آشـفـتــۀ راهت                                                  

                     تو راهم را نشان دادی، به درماندن نمی سازم

 

تــو یــاری ایـن دل مارا، تــو از غـیرت بپردازش                                                  

                      سپارم برتو این جان را،به نسپردن نمی سازم

 

چــو درمــانم تــو بخشـیدی، به دردت آرزو کردم                                                  

                        تویی درمان روح من، به اهریـمـن نمی سازم

 

بـــیــا بـا مـا بـمـان جانا، رهـــا را رهـنـمــایی کن                                                  

                         که در راهت بدون تو، به ره بردن نمی سازم