نه دل در دست محبوبی گرفتار
" نه دل در دسـت محـبوبی گرفتار
نه سر در کوچه باغی بر سر دار
ازاین بیهوده گردیدن چه حاصل
پیاده می شـــوم دنــیا نـــگـه دار"
مرا بگذار و بر آن سو سفر کن
دلی دارم چو خون از دست دلدار
پــیـامم را ببر تا خـلوت دوسـت
بگو یــاریـســت در بندش گرفتار
بــگــو اینــجا کســی تنها نشسته
به امــیــد نـــوایــی از لــب یار
مگر گـاهی ستاند بوسه ای گرم
ز روی یــار ، ایــن یـار جفا کار
بگویــش با نــوایی خـوش پیامم
به لفــظ انــدک و معـنــی بــسیار
چه آواز خوش است آوای دلدار
که میرقصند با هم مست وهشیار
به جانــت زاین معما پرده بردار
کــجـا بــایــد بـبـیـنـم روی دلـدار
اگــر او در جــوابم پاسخی گفت
بـه گوش جان شنو دردل نگهدار
خلاصه گر روی تا خلوت یار
دل مـــا را بــبــر آنــجا تو بسپار
وگــر خواهی ستانی دل به یغما
پیاده می شـــوم دنــیا نـــگـه دار
نگــه دار و نـظر کن نـاله هایم
نگر کاز تو شدم غمگین و خونبار
که صد غم ازتو براین دل نشسته
ولی ازلطف او هرغم چوغمخوار
به یـارش گـو مگر لطفی رساند
رها گــردد رها از ایــن شب تار