منم بی جان او، ذکرم همه هو
مـــنـــم بــی جـــان او، ذکرم هـمه هو
بــمانده مـست و بـی پروای آن رو
هـــمـــان یــار سراسر مهــر و رحمت
هـــمـان جان جهان، آن روی نیکو
تـــو گــر خواهی هــمه ملک جهان را
درآ در جـــــرگـــۀ آن یـــار مه رو
طـــلب کـــن تا می اش بــیـنی به دنیا
اگـــر تـــو تـشـنـه ای آبـی همی جو
مـــجـــویـــش تو به قــعــر ملک عالم
عیان است او دراین دیر و دراین کو
همان روزش که خواندم بی دل و جان
شــنــیــدم قــصـّـــه دریــا و جـــارو
نـــســـیـــم رحـــمــتــش عـــالـم گرفته
بـــبــرده جــــانم آن چــشــمان جادو
از آن دم مـــن بـــدادم جــــان شـیرین
که آمـــد از عـــذار و عـــارضی بو
نــخــواهـم ملک تو، وا کن تو آغوش
که آیـــم در بــرت ای بــهــتــرین او
دلا بــنــگر تو او، نــه غـــیــر او را
ولـــی تــا بــا خــودی طامات کم گو
در او انـــدیـــشـه کن، گفتن رها کن
که تــا فــارغ ز خــود بینی 'هوالهو'