ای همه سرمستی ام از بوی تو
ای هـمه سـرمـسـتی ام از بوی تو
وای تـــمــام جـــان مـا یک روی تو
در تــمــــام دور گــردون، از ازل
شــــمــّــه ای از تـــوتــیـای کوی تو
زیــر ایــن چرخ کــبود و نه فلک
هــرکــسی گــردان شده بر سوی تو
نشتری از عشق تو مارا بس است
تـا که خـون جاری شود در جوی تو
چـشـم و ابروی تو و این حال زار
آفـــریـــن بر چــشــم و بر ابروی تو
نور تــو هرجا و من گــمگشته ای
زیـــر ایـــن دالان تـــو در تـــوی تو
هرکه را سـینه ز عشقی چاک شد
کشته شد زآن دست و زآن بازوی تو
زهــر و تریاقی در این عالم نبود
جـــز بــه درد عــشــق آتش خوی تو
درد عــشــقــت را نـباشد مرهمی
مــر نــگارین گــلــشــن و داروی تو
کــیــمــیـا باشد مگر زهـر غمت
کــه چـنـیـن زر کرده هر ره پوی تو
ســرّ درد عـشـق تو در قـلب من
ســیــنــه ام شــد مــدخــل جادوی تو
وایــن مــن ســرگشـته بی اختیار
گــشـتـه ام در هر نـفـس پی جوی تو
بوی تو هم عنبر و هم مشک من
ار کــه بــاشــم لــحـظه ای آهوی تو
از پــریــشــان حــالی حال نـزار
یـــادم آیــد جــمــع آن گــیــسـوی تو
تا قــیامــت سـر به کویت می نهم
می دهم هــی تاب هــر یک موی تو
مــر به ســر آید فـراق و بـشنوم
هــــــایی از جان رهــــا و هــوی تو