دعایم کن ...
دعایم کن ...
دعایم کن که بــس نـالان نباشم
اسیر غم درایــن دوران نباشم
به آنجایی رسم در این شبستان
که بر هر مونـسی همدم نباشم
برای گم شدن در خـاک کویش
ز یاران و رقیــبـان کم نباشم
---
دعایم کن که بس تنها و بی کس
بماندم من دراین صحرای پرخس
ندانم چـــون دریــن دنیا بمانم
بمانــــم یا بنـــالم از هــمه کس
نمی دانم بدین صحرا که هستم
به مانــنــد گلم یا خــارم و بس
---
دعایم کــن کــه دل با او بماند
ازین دنـــیــا و هجــرانش ننالد
چنان سوزد دراین آتش ز هجرش
کـــه آدم تا ملــک بـــر او بنالد
اگر خواهی کنی از غم رهایم
دعایـــم کن کـــه او از دل ننالد
---
دعایم کن که دل زارونزار است
اسیر این تن و بی گلعذار است
دعایم کن کـــه از گرداب مستی
برون خیزم رسم تا کوی هستی
دعایم کن که این دل بس شکسته
برون از کوی او تنــها نشسته
دعایم کــن کـه تا رویش بـبـیـنـم
دمی در کـــوی او با او نشینم
دعایی کن که جان از تن بر آرد
میان خون و خـاکـسـتر گذارد
---
دعایی از دل و جـان کـن نثـارم
که با آهــــت زداید خاکه هایم
مرا راهــی کـنـد تـا وادی عشق
ازین زندان تن ســـازد رهایم