بیا با چنگ و با دندان بمانیم
بـــیـــا بـــا چــنــگ و با دنـدان بـمـانـیم
دراین صحرای بــی سامان بمانیم
کــــســــی آگـــه نـــشــد از جـنـبـش دل
بـیـا بـا یـک دل جـنـــبــــان بمانیم
ز اول تـــــا بـــه آخـــر را یـــــکی دان
ز خــود گـمـگـشـته تا پایان بمانیم
درایـن عـالـم کـه جـانـها در نـهان است
برون از این جهان، با جان بمانیم
ســخــنــدانــان چــو زنّــاری بــبــسـتـند
بـــه دور از خــلوت ایـشان بمانیم
چـــو ســرمــســتان هــمــه عالم گرفتند
اگــر خــواهـی دلا آن سـان بمانیم
بـــیــــا جــســم دنــــی را وا گـــذاریـــم
بـــرون از خــرگــه ابــدان بمانیم
چو این دنـیا سراسر لـهـو و بـازی است
نــهـان زایـن کـلـبـۀ احزان بمانیم
دل و جــان را چــو نـبـود هستی از خود
بـــدون هــســتــیِ امـــکان بمانیم
در این حضرت نه مر جای وصال است
ورای بـــاغ و ایـن بـسـتان بمانیم
چـــو نـبـود بـــودنـــی در این شـبـسـتان
بری زایـن تـهـمت و بهتان بمانیم
بـــیـــا تـــا بـــا خود و بــی روی یـاریم
ز گــوش و چـشـمـها پنهان بمانیم
اگـــرچــه وصـل او آب حــیـات اســت
بــیـا تـا بــر ســر پـــیــمان بمانیم
وگـــر آنـــی رهـــا ایـــنـجــا نـبـاشـیـم
بـیـا بـــا چـنـگ و با دنـدان بمانیم
