ز هجرت من پریشانم، پریشانم به جان تو

ز هـجـرت مـن پـریـشـانـم، پریشانم به جان تو                                    

                                      ز تـفّ آتــش عــشــقــت گدازانم به جان تو

 

اگـر آنـی بــه ســر بــردم بــدون یـاد تـو یــارا                                    

                                      به خجلت می گزم دستم، پشیمانم به جان تو

 

به دور از روی تو باری ندارم باوری از خود                                    

                                      ورای بــود تــو جــانـــا نمی دانم به جان تو

 

تـمـام هـسـتی ام از تو، مئی تو، مستی ام از تو                                    

                                     اگــر نـازی کـنی یکدم، نمی مانم به جان تو

 

بـیـا بـنـگر هـبـوطم را بدین هجران و این ماوا                                    

                                     از ایـن نـابــودن دنـــیـــا گریزانم به جان تو

 

من آن گم کردۀ راهم که غیر از تو نمی خواهم                                    

                                     هدایت کن به کوی خود که حیرانم به جان تو

 

بگیری جان من آخـر، نـمی دانم چه سر داری                                   

                                      بــیــا یـکـدم رهایـم کن، به زندانم به جان تو