اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل مارا

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل مارا                                    

                                    به خـــال هنـــدویش بخشــم تمــام دار دنـیـا را

 

تــن مــن از برای مـن بود لعلی ز یار من                                    

                                   نه من آنم که می بخشد سر و دست و تن و پا را

 

وگر من چیزکی بخشم ز دنیای فنا بخشــم                                    

                                   نه همچون شهریارم من که بخشد روح اجزا را

 

اگرچه ترک شیرازی به سان جان ما ماند                                    

                                   ولی من دلبری دارم که او جان می دهد ما را

 

الا ای ترک شیرازی بدست آور دل مارا                                    

                                   که تـا هــردم به تـو بخـشـم تـمـام دار دنـیـا را